De expositie getiteld ‘Play around’, is een voortzetting van de eerdere introducties van haar werk bij de galerie, die zich richt op ontwikkelingen in de hedendaagse kunst.
Wia van Dijk: “Wat mij fascineert in de beeldhouwkunst is de tastbaarheid en het fysiek aanwezig zijn van een beeld. De allerdaagse zwaartekracht die een bepaalde logica eist en het directe contact van het beeld met zijn omgeving’. Principes uit de beeldhouwkunst beperken haar niet, maar nodigen haar eerder uit ervan af te wijken als het bijdraagt aan haar beeldtaal. Met een open houding laat Van Dijk zich leiden door een innerlijke drive. Ze volgt haar eigen wetmatigheden om aspecten van de schilder- en beeldhouwkunst tot één geheel te brengen. Ze schildert en tekent met driedimensionale vormen. Zo ontstaan ruimtelijke beelden als dragers van kleur. Hierin voelt zij zich verwant met de Amerikaanse kunstenaar Jessica Stockholder en de Duitse kunstenaar Katharina Grosse. Ook deze kunstenaars onderzoeken het bereik en de nieuwe mogelijkheden van de schilder- en beeldhouwkunst in relatie tot de ruimte.
Herkenbare en heldere visuele taal
Door het verkennen van de grenzen, vervlecht Van Dijk principes uit de schilder- en beeldhouwkunst. Zowel in keuze van het materiaal, als in het benaderen van de ruimte, verandert haar werk in de loop der jaren. De uiterlijke verschijningsvormen krijgen een speelser karakter. Haar massieve, getemperde en voluminieuze beelden transeren naar transparante, lichte en kleurrijke beelden. Van Dijk’s beelden plaatsen zich niet meer tegenover de ruimte, maar schikken zich naar de ruimte. De beelden zijn zodanig geplaatst dat ze de beleving van de ruimte weten te versterken. Voorbeelden hiervan zijn werken die ze in opdracht voor rijksarchief, rijksuniversiteit en gerechtsgebouwen heeft gemaakt.
In recentere werken gebruikt Van Dijk metallic- en parelmoer-autolakken gespoten op o.a. aluminium uit de vliegtuigindustrie. Een voorbeeld is het torenachtige sculptuur Verleden, Heden, Toekomst‚ dat ingetogen als een kleurrijk herkenbaar element in de voortuin bij Galerie Smarius staat.
Gouden uilen
De volgende stap die Van Dijk zet, is de combinatie van deze nieuwe technieken met de eeuwenoude bladgoudtechniek. Goud is als symbool van rijkdom en het hemelse, in het verleden zowel in de beeldhouwkunst als in de schilderkunst vaak toegepast.
Zo maakte ze in 2006 in opdracht van de Rijksuniversiteit van Groningen (RUG) het beeld ‘de twaalf gouden uilen van Pallas Athena’, een ode aan de godin van de wijsheid. Deze gouden uilen met sprankelend gekleurde ogen benadrukken een individuele wijsheid, gebaseerd op een eeuwenoude traditie van het wetenschappelijk denken en zijn.
Recent werk
Vloerbeelden, wandobjecten, monumentale beelden figuratief of non figuratief het zijn allemaal dragers van kleur. In haar huidige werken worden kleuren door hun stralend karakter optimaal getoond. Bloemen gegoten van polyurethaan en bekleedt met blagdoud zijn evenals de gouden uilen dragers van stralende kleuren. Door het gebruik van parelmoer-autolakken en extra dik gespoten laklagen wordt het spiegelende effect en de intensiteit van de kleur geaccentueerd.
Ook de kleurrijke lineaire schilderwerken worden ondergedompeld in exposy-hars hierdoor neemt de ruimtelijke werking en de intensiteit van haar kleuren in alle hevigheid toe.
Door de gekozen vormen, het kleurrijk palet en materiaal legt zij een verbinding met de omringende werkelijkheid. Tegelijkertijd weet ze een afstand te creëren, door de wonderlijke werking van de toegepaste materialen zoals bladgoud, parelmoerlakken en epoxyhars toe te passen. De gehanteerde ingetogenheid en de subtiliteit versterkt de gewenste eenheid en de relatie die Wia van Dijk zoekt zowel in autonome werken als in opdrachtsituaties, “Van Dijk heeft een beheerste strijd en wijsheid in haar beeld trachten te vangen”. Zo omschrijft kunsthistoricus Erik Luermans haar werk tijdens de onthulling van de gouden uilen bij de Rijks Universiteit Groningen.